وقتی احساس بیماری، درد یا خستگی می کنید ، دلیلش را می خواهید بدانید، اما یافتن تشخیص درست همیشه آسان نیست، به خصوص زمانی که علائم شما مبهم یا رایج هستند و متأسفانه برخی اوقات متخصصان به اشتباه تشخیص اشتباه بیماری می‌دهند.
کسی تعداد دقیق مواردی را که هر سال به اشتباه تشخیص داده می شود، نمی داند. تخمین تقریبی را می توان از مطالعات کالبد شکافی به دست آورد که میزان خطای تشخیص را بین 10 تا 15 درصد نشان می دهد.
یک مطالعه اخیر که در مورد قصور پزشکی انجام شده در موسسه آسیب شناسی نیروهای مسلح در سیلور اسپرینگ، نشان داد که پنج بیماری اصلی که اغلب در پزشکی خانواده به اشتباه تشخیص داده می شوند عبارتند از: حمله قلبی، سرطان سینه، آپاندیسیت، سرطان ریه و سرطان روده بزرگ.
نکات موثر در جلوگیری از تشخیص اشتباه:
تاریخچه‌ی پزشکی خانوادگی خود را بدانید.
تاریخچه‌ی پزشکی خود را به پزشک خود یادآوری کنید. تصور نکنید که پزشک شما آن دورانی را که به او گفتید دو تن از خاله هایتان بر اثر سرطان سینه مرده اند یا اینکه پدربزرگ و پدرتان سابقه رگ های خونی ناقص در مغزشان را دارند به خاطر می آورد. مطالعات و تحقیقات نشان داده‌اند که سابقه خانوادگی ممکن است پیش‌بینی‌کننده بهتری از بیماری حتی از آزمایش ژنتیکی باشد.
در مورد سابقه پزشکی خانواده خود اطلاعاتی کسب کنید، آن را یادداشت کنید (جراح عمومی یک ابزار آنلاین خوب برای کمک به شما در انجام این کار دارد) و مطمئن شوید که پزشک شما در مورد آن می داند به خصوص اگر شما بیمار هستید و او در تلاش است تصمیم بگیرید چه چیزی اشتباه است.
شجره نامه خود را مرور کنید و ببینید چه بیماری ها و شرایطی در آن وجود دارد. اگر نمی دانید، از نزدیکان خود بپرسید. شرایطی مانند سرطان، بیماری قلبی، حتی افسردگی و اضطراب دارای یک جزء ژنتیکی هستند.
از پزشک خود سوال بپرسید.
یک پزشک معمولا روزانه بیش از 40 بیمار را می بیند که 15 دقیقه یا کمتر با هر یک از آنها وقت می گذارد. ارجاع به یک متخصص و شروع درمان بدون پاسخ به تمام سوالات شما بسیار آسان است. اما پرسیدن سوال نه تنها به شما احساس راحتی بیشتری می‌دهد بلکه می‌تواند روند فکری پزشک شما را تغییر دهد و او را وادار کند که در مورد پرونده شما به گونه‌ای فکر کند که ممکن است جان شما را نجات دهد.
پزشکان به شدت به بیماران و خانواده و دوستانشان نیاز دارند تا به آنها کمک کنند تا بیشترفکر کنند و به نتیجه برسند. بدون کمک آنها، پزشکان از سرنخ های کلیدی برای آنچه واقعاً اشتباه است محروم می شوند.
تصور نکنید که فناوری شما را نجات می دهد.
بهترین تکنولوژی پزشکی موجود امروز در دسترس است. با این حال، مطالعات نشان می‌دهد که در تشخیص درست، مؤثرتر از این نیست که یک پزشک سابقه خانوادگی شما را همراه با آزمایش‌های سنتی‌تر و با فناوری پایین‌تر جمع‌آوری کند. اگر بخواهم بین انجام یک آزمایش پیشرفته و دکتری که یک ساعت با من صحبت کند، در مورد پرونده من فکر کند و همه قطعات را کنار هم بگذارد، یکی را انتخاب کنم، تحقیقات می گوید که باید دکتر را انتخاب کنم.
همیشه به تست ها اعتماد نکنید.
برخی از آزمایشات، مانند بررسی آسیب شناسی، ممکن است بیش از 40٪ مواقع اشتباه باشد. چون تفسیر این آزمون ها امری تشخیصی، و تجربه ای است. بیماری های زیادی وجود دارند که می توانند شبیه بیماری دیگری باشند و اینجاست که تشخیص و تجربه بالینی ضروری است. فقط به خاطراین که یک تست به شما پاسخ بله یا خیر می دهد به این معنی نیست که درست است.
نظر پزشکان دیگر را دریافت کنید.
اما نه نظر هر پزشکی. شما نیاز دارید که پزشک از ابتدا به پرونده شما نگاه کند و بشنود که در مورد علائم خود به زبان خودتان صحبت می کنید و بدون اینکه تحت تأثیر نتایج پزشک اصلی خود قرار بگیرید، در مورد پرونده شما فکر کند. نگویید “من توسط دکتر X دیده شده ام و او به من می گوید من مننژیت دارم و نیاز به درمان دارم Y، نظر شما چیست؟”
در عوض، علائم خود را توصیف کنید، در مورد سابقه خانوادگی خود، آزمایشاتی که انجام داده اید به او بگویید و به او کمک کنید تا به نتیجه گیری خود در مورد مشکل شما برسد. تفسیر مجدد شرایط شما با رزرو وقت آنلاین توسط بهترین متخصصان کشور انجام می شود.
برای قرار ملاقات خود با متخصصان برنامه ریزی کنید.
فهرستی از کارهایی که تاکنون انجام شده است ، هر آزمایشی که انجام داده اید، اشعه ایکس، ام آر آی، آزمایش خون و غیره را جمع آوری کنید و از آنها کپی بگیرید. طبق قانون، شما حق دارید سوابق پزشکی خود را داشته باشید. برای انجام این کار، با هر ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی که قبلاً دیده‌اید تماس بگیرید و برای انتشار فرم اطلاعات مجوز بخواهید. قوانین از کشوری به کشور دیگر متفاوت است، اما اکثر امکانات مجاز به دریافت هزینه معقول برای کپی و ارسال سوابق هستند.
هر علامت را یادداشت کنید.
چارلز کاتلر، پزشک متخصص داخلی از نوریستاون، می‌گوید: «تعجب خواهید کرد که چقدر بیماران اغلب به من مراجعه می‌کنند و شاید یک ساعت بعد، یاد بگیرم که «اوه، فراموش کردم چیزی به شما بگویم» و این چیزی که آنها فراموش کرده‌اند بسیار مهم است.
حداقل یک بار، ترجیحاً دو یا سه بار قبل از قرار ملاقات، بنشینید و آنچه را که می خواهید با پزشک صحبت کنید، یادداشت کنید. و یک قلم و کاغذ در قرار ملاقات بیاورید. اگر چیزی آزاردهنده می شنوید، مانند ” ممکن است تومور باشد”، احتمالاً چیزی غیر از “تومور” که پزشکتان گفته است را به خاطر نمی آورید، بنابراین تا جایی که می توانید یادداشت کنید.
اگر پزشک شما از سوابق پزشکی الکترونیکی استفاده می کند، حتی می توانید یک کپی از یادداشت های او را هنگام خروج از مطب درخواست کنید.
داروهای خود را همراه خود به مطب ببرید.
شما باید مطمئن شوید که داروی صحیح را با دوز صحیح مصرف می کنید. دکتر باید از داروهایی که مصرف می کنید و دوز مصرفی آنها مطلع شود تا بتواند به نتیجه درست برسد که کدام دارو با چه دوز مصرفی برای شما مناسب خواهد بود.
علائم خود را به صورت دقیق برای پزشک توصیف کنید، تا نتیجه بگیرید.
بیماران باید تجربه‌ای را که دارند به خوبی نشان دهند. اگر گوش درد دارید و به پزشک خود بگویید “من عفونت گوش دارم”، سایر علل گوش درد مانند TMJ یا آبسه دندان را رد می کنید و ممکن است پزشک شما نیز این کار را انجام دهد.” بهتر است مسیر وسیع تری را حفظ کنید و اجازه دهید پزشک همه احتمالات را در نظر بگیرد. “اطلاعات دقیق اما ناقص بهتر از قطعی اما بالقوه اشتباه است.”
در مورد علائم خود دقیق باشید.
سعی کنید تا جایی که می توانید در مورد آنچه احساس می کنید دقیق باشید. اگر درد شدید یا درد مبهم است؟ آیا بعد از خوردن غذا می آید و می رود؟ چقدر طول می کشد؟ چند ثانیه؟ چند دقیقه؟ چه مدت آن را داشته ای؟ یک هفته؟ یک ماه؟ یک سال؟ آیا چیزی درد را کاهش می دهد؟
همچنین داده های ذهنی را به عینی تبدیل کنید. برای مثال، اگر احساس تب دارید، دمای بدن خود را به مدت یک هفته در شب اندازه بگیرید و تمام اطلاعات را یادداشت کنید.
به این ترتیب وقتی به پزشک خود مراجعه می کنید می توانید بگویید: “من در یک ماه شش سردرد داشتم، تایلنول آنها را تسکین نداد، چهار ساعت طول کشید و با آنها حالت تهوع داشتم.” سپس به پزشک خود زمان بدهید تا سؤالات خود را بپرسد.
از پزشک خود بپرسید که چه انتظاری دارید.
دکتر گوردون شیف، دستیار مدیر مرکز تحقیقات و تمرین ایمنی بیمار در بیمارستان زنان و بریگهام در بوستون، می‌گوید: اگر پزشک شما تشخیص اشتباه داد، بپرسید که چه چیزی باید انتظار داشته باشید و هر پرچم قرمزی که باید به دنبال آن باشید. به عبارت دیگر، اگر عفونت تنفسی ویروسی دارید، باید در عرض هفت روز بهتر شوید. شیف می‌گوید: اگر به‌طور ناگهانی تب شدید پیدا کردید یا درد گردن احساس کردید، این نشانه‌ای است که چیزی درست نیست.
سؤال، سؤال، سؤال.
از اینکه از پزشک بپرسید چه چیزی برای تشخیص اشتباه نیاز دارد نترسید. نقطه خالی را بپرسید: برای رسیدن به انتهای این به چه داده هایی نیاز دارید؟ تفاوت شما چیست؟
تشخیص؟ (فهرست تشخیص هایی که می تواند باشد) آیا متخصصان، روش ها یا آزمایش های دیگری وجود دارند که به شما در تشخیص کمک کنند؟ چه زمانی می خواهید وقت بعدی را بگیرم و چه اطلاعاتی می توانم برای کمک به تشخیص بیاورم؟ آیا متخصصی هست که باید مراجعه کنم؟
هنگامی که تشخیص دادید، از اینکه پزشک خود را دوباره حدس بزنید نترسید. مطمئنی این چیزیه که من دارم؟ چه چیز باعث شد اینطوری فکر بکنید؟
و از درخواست نظر دوم نترسید. کاتلر می‌گوید: «من کامل نیستم و رفتن به دکتر دیگری و گرفتن نظر دیگر به هیچ وجه مرا تهدید نمی‌کند. او می گوید که طبیعت، علم و زیست شناسی غیرقابل پیش بینی هستند. “پزشکان خوب با نظر دوم تهدید نمی شوند. در واقع آنها با آن تقویت می شوند.”
