منیسک زانو

منیسک زانو بافتی از جنس غضروف در بین دو استخوان زانو و ساق در محل مفصل زانو است که در حین حرکت زانو لغزش دو استخوان را امکان پذیر میکند.
چرخش ناگهانی و حرکت نامتناسب زانو، افزایش سن و ارتروز علل ایجاد پارگی در منیسک هست علائم بالینی شامل صداکردن زانو در حین حرکت، تورم و درد، قفل شدن زانو و همچنین باز نشدن کامل زانو است.
پس از معاینه بالینی تصویر برداری ترجیحا ام آر آی روش مناسب ارزیابی منیسک زانو است که دقیقترین ارزیابی از ان به عمل می اورد و روش درمان نیاز به جراحی مشخص میکند. ضمنا اسیب منیسک معمولا در همراهی با اسیب رباطهای زانو است که در ام آر آی بررسی میشود.

پارگی منیسک زانو

سه استخوان وجود دارد که مفصل زانو را تشکیل می دهد. ران (ران)، ساق پا (درشت نی) و کاسه قدامی زانو (کشکک) است. از آنجایی که سطوح مفصلی برای یکدیگر مناسب نیستند، مفصل زانو; با رباط های مفصلی و منیسک های غضروف مانند تقویت می شود.

هر زانو دارای دو منیسک داخلی و خارجی است. منیسک های شکل C ساختارهای الاستیکی با الیاف کلاژن بافته شده متراکم برای مقاومت در برابر فشار هستند. منیسک به عنوان ضربه گیر بین زانو و مفصل عمل می کنند. منیسک تضمین می کند که وزن در یک منطقه وسیع تری توزیع شده و غضروف های مفصلی از فشار بالا محافظت می شوند.

منیسک که معمولاً به عنوان آسیب ورزشی شناخته می شود، ممکن است توسط هر کسی تجربه شود.

مانند بسیاری از آسیب های زانو، پارگی منیسک زانو می تواند دردناک باشد. متأسفانه، این مشکل کاملاً رایج است. در واقع، پارگی منیسک زانو یکی از شایع ترین آسیب های غضروف زانو است.

منیسک زانو  یک تکه غضروف در زانوی شماست که مفصل را تثبیت می کند. از استخوان ها در برابر سایش محافظت می کند. در برخی موارد، تکه‌ای از غضروف خرد شده شکسته شده و در مفصل زانو گیر می‌کند و باعث قفل شدن آن می‌شود.

آسیب منیسک زانو در ورزش های تماسی مانند فوتبال و همچنین ورزش های غیر تماسی که نیاز به پریدن دارند مانند والیبال و فوتبال رایج است.  این آسیب زمانی اتفاق می‌افتد که فرد هنگام دویدن به طور ناگهانی جهت خود را تغییر دهد و اغلب همزمان با سایر آسیب های زانو مانند آسیب رباط صلیبی قدامی (ACL) رخ می دهد. پارگی منیسک خطر ویژه ای برای ورزشکاران مسن تر است زیرا منیسک با افزایش سن ضعیف می شود. بیش از 40 درصد از افراد 65 سال یا بالاتر به آن مبتلا هستند.

علائم پارگی منیسک زانو عبارتند از:

1. صدای زانو
2. درد در زانو
3. تورم
4. احساس شکستن در هنگام آسیب دیدگی
5. مشکل در خم کردن و صاف کردن پا
6. تمایل به “گیر” یا قفل شدن زانوی شما

در ابتدا ممکن است درد بد نباشد. حتی ممکن است با مصدومیت بازی کنید. اما به محض شروع التهاب، زانوی شما احتمالاً کمی درد خواهد داشت.

آسیب منیسک چگونه تشخیص داده می شود؟

معاینه پزشک جایگاه مهمی در تشخیص پارگی منیسک دارد. پزشک ارتوپدی و تروماتولوژی حساسیت در امتداد خط مفصلی که منیسک در آن قرار دارد را بررسی می کند. بیماران جوان معمولاً سابقه زانو درد و قفل شدن در نتیجه پیچ خوردگی یا چرخش را دارند. در سنین میانی و پیشرفته، پارگی های دژنراتیو ناشی از ساییدگی منیسک ممکن است با احساس قفل شدن و گیرکردن پس از حرکات ساده مانند چمباتمه زدن و خم شدن رخ دهد. پزشک ناحیه درد، ارتباط آن با حرکت و شدت آن را در طول معاینه ارزیابی می کند.

ممکن است  تصویر برداری رادیوگرافی برای رد شکستگی استخوان و سایر مشکلات ضروری باشد. همچنین ممکن است به اسکن MRI نیزنیاز داشته باشید که امکان ارزیابی دقیق‌تر غضروف زانو را فراهم می‌کند.

روش های تصویربرداری در تشخیص منیسک زانو

از آنجایی که مشکلات مختلف در زانو ممکن است علائم مشابهی ایجاد کند، تشخیص را می توان با روش های تصویربرداری تایید کرد.

1. تشدید مغناطیسی: MRI بهترین روش تصویربرداری برای تشخیص منیسک است که برای تصویربرداری دقیق از بافت های سخت و نرم زانو استفاده می شود.
2. اشعه ایکس: منیسک غضروفی را نمی توان با اشعه ایکس مشاهده کرد. با این حال، تصویربرداری با اشعه ایکس ممکن است برای رد شرایطی که باعث مشکلات مشابه در زانو می شوند، مانند آرتروز مفید باشد.
3. آرتروسکوپی: در برخی موارد، ممکن است از ابزاری به نام آرتروسکوپ برای بررسی داخل زانو استفاده کند. آرتروسکوپ که شامل یک دوربین سبک و کوچک است، از طریق یک برش کوچک در زانو وارد می شود و داخل زانو را بزرگنمایی می کند. با این حال، استفاده از آن برای اهداف تشخیصی به دلیل توسعه روش های تصویربرداری از بین رفته است.

درمان پارگی منیسک زانو چیست؟

درمان پارگی منیسک  زانو به اندازه و محل پارگی بستگی دارد. عوامل دیگری که بر درمان تأثیر می گذارند عبارتند از سن، سطح فعالیت و آسیب های مرتبط. قسمت بیرونی منیسک، خون خوبی دارد و گاهی اوقات اگر پارگی کوچک باشد، می تواند خود به خود بهبود یابد. در مقابل، دو سوم داخلی منیسک ، خون خوبی ندارد. این ناحیه به خودی خود بهبود نمی یابد زیرا این ناحیه فاقد رگ های خونی برای وارد کردن مواد مغذی شفابخش است.

خوشبختانه، همه پارگی‌های منیسک نیازی به جراحی ندارند. اگر زانوی شما قفل نمی شود، ثابت است و علائم برطرف می شوند، درمان غیر جراحی ممکن است کافی باشد. برای سرعت بخشیدن به درمان، می توانید:

1. به زانو استراحت دهید. اگر زانو دردناک است، فعالیت‌ها را به پیاده‌روی محدود کنید. برای کمک به تسکین درد از عصا استفاده کنید.
2. برای کاهش درد و تورم زانوی خود را یخ ببندید. این کار را به مدت 15-20 دقیقه هر 3-4 ساعت به مدت 2-3 روز یا تا زمانی که درد و تورم از بین برود، انجام دهید.
3. زانوی خود را فشرده کنید. برای کنترل تورم از یک بانداژ الاستیک یا یک آستین نوع خیلی تنگ روی زانوی خود استفاده کنید.
4. زمانی که نشسته اید یا دراز کشیده اید، زانو خود را با یک بالش زیر پاشنه بلند کنید.
5. داروهای ضد التهابی مصرف کنید. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، به کاهش درد و تورم کمک می کنند. با این حال، این داروها می توانند عوارض جانبی مانند افزایش خطر خونریزی و زخم داشته باشند. آاین داروها باید گاهی استفاده شوند، مگر اینکه پزشک شما به طور خاص خلاف آن را بگوید.
6. از تمرینات کششی و تقویتی برای کمک به کاهش استرس به زانو استفاده کنید.
7. از فعالیت های ضربه ای مانند دویدن و پریدن خودداری کنید.

با این حال، این درمان های محافظه کارانه همیشه کافی نیستند. اگر پارگی بزرگ، ناپایدار باشد یا باعث ایجاد علائم قفل شود، ممکن است برای ترمیم ، جراحی لازم باشد. این روش معمولاً بسیار ساده است و اغلب می توانید همان روز به خانه بروید. در صورت انجام درمان، ممکن است پس از آن به یک بریس برای محافظت نیاز داشته باشید.

برای 85٪ تا 90٪ از افرادی که برای پارگی منیسک تحت عمل جراحی قرار می گیرند، نتایج کوتاه مدت خوب تا عالی است. اما در درازمدت، افرادی که آسیب دیدگی منیسک بزرگی دارند که قابل ترمیم نیست، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آرتریت زانو باشند.

چه زمانی منیسک زانوی شما بهتر می شود؟

زمان بهبودی زانوی شما به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله شدت پارگی منیسک زانوی  شما. بهبودی کامل پس از جراحی ممکن است 4 تا 6 هفته طول بکشد، بسته به نوع عمل انجام شده و همچنین عوامل دیگر. اما به خاطر داشته باشید که افراد نیز با سرعت های متفاوتی بهبود می یابند. در بیشتر موارد از فیزیوتراپی پس از جراحی برای به حداقل رساندن عوارض و سرعت بخشیدن به بهبودی استفاده می شود.

اگر تیم پزشکی شما موافق باشد، می‌توانید فعالیت جدیدی را انجام دهید که درد زانو را در حین بهبودی تشدید نکند. به عنوان مثال، دوندگان می توانند شنا را امتحان کنند.

هر کاری که انجام می دهید، فقط عجله نکنید. سعی نکنید به سطح قبلی فعالیت بدنی خود بازگردید تا زمانی که:

1. می توانید بدون درد زانوی خود را به طور کامل خم کرده و صاف کنید.
2. هنگام راه رفتن هیچ دردی در زانو احساس نمی کنید،
3. دویدن یا پرش.
4. زانوی شما دیگر متورم نیست.
5. زانوی آسیب دیده شما به اندازه زانوی آسیب ندیده شما قوی است.
6. اگر استفاده از زانوی خود را قبل از بهبودی شروع کنید، ممکن است باعث آسیب بیشتر شود.

چگونه می توانم از پارگی منیسک زانو جلوگیری کنم؟

پیشگیری از پارگی منیسک زانو سخت است زیرا معمولاً در نتیجه تصادف است. اما برخی اقدامات احتیاطی ممکن است خطر آسیب دیدگی زانو را کاهش دهد. شما باید:

• با تمرینات منظم عضلات ران خود را قوی نگه دارید.
• قبل از شرکت با فعالیت های سبک بدن خود را گرم کنید
• بین تمرینات به بدن خود زمان استراحت بدهید. عضلات خسته می توانند خطر آسیب را افزایش دهند.
• اطمینان حاصل کنید که کفش‌های شما از ساپورت کافی برخوردار بوده و به درستی مناسب هستند.
• انعطاف پذیری را حفظ کنید.
• هرگز شدت تمرین خود را به طور ناگهانی افزایش ندهید. تغییرات را به آرامی انجام دهید.

برای بررسی و تفسیر تصاویر منیسک زانو میتوانید از خدمات گزارش آنلاین بدون هیچ دریغ و معطلی استفاده کنید.